Radosław Siedliński (PJWSTK)
O dwóch ujęciach informacji biologicznej: genocentrycznym i rozwojowym

Wystąpienie ma na celu prezentację i dyskusję dwóch radykalnie odmiennych ujęć informacji biologicznej obecnych w piśœmiennictwie przedmiotu.

Pierwsze z nich – opatrzone tu mianem genocentrycznego – jest znane od lat 50′ XX wieku i funkcjonuje jako powszechna wykładnia rozumienia terminu „informacja biologiczna”. Jego powstanie związane jest z inspiracjami płynącymi do biologii z matematycznej teorii informacji oraz informatyki, zaœ popularnoœć osiągnięta została za sprawą spektakularnych osiągnięć biologii molekularnej i genetyki w II poł. XX wieku. W ujęciu tym ekskluzywnym noœśnikiem informacji biologicznej jest gen rozumiany jako fragment DNA/RNA kodujący białko. Tak rozumiane geny stają się, przy pewnej interpretacji, właœściwymi podmiotami procesów ewolucji, spychając pozagenetyczne elementy układu ożywionego do roli pomocniczej, zaœ sam układ do roli „wehikułu” mającego za cel zapewnić powielanie materiału genetycznego.

Z tak wąskim rozumieniem pojęcia informacji biologicznej polemizuje rozwijana od początku lat 80′ XX stulecia teoria tzw. „systemów rozwojowych” (DST – Developmental Systems Theory). Traktuje ona materiał genetyczny wyłącznie jako jeden z wielu czynników kształtujących rozwój złożonego systemu fizyko-chemicznego jaki zwykliœmy okreśœlać mianem „organizmu”. W ujęciu DST geny nie mogą być wyłącznym noœśnikiem informacji biologicznej, ponieważ nie jest ona w ogóle precyzyjnie ulokowana („zapisana”/”zakodowana”) w jakimkolwiek fragmencie żywego organizmu. Jest ona własnośœcią systemową, rozproszoną, która jest raczej dynamicznie konstruowana w procesie rozwoju organizmu, aniżeli sztywno zapisana i kopiowana między kolejnymi generacjami.

Możliwość komentowania jest wyłączona.