STRONA GŁÓWNA KNF       DOMENA "CALCULEMUS"

Aktualna procedura weryfikowania listy czasopism wyróżnionych, ustalona uchwałą KNF na sesji plenarnej 18.X.99, zawarta jest w protokole z tego posiedzenia, punkt 2.

Jak tworzyć listę
wyróżnionych czasopism filozoficznych
p r o j e k t


Komitet poprzedniej kadencji w celu utworzenia listy posłużył się korespondencyjnym głosowaniem, w którym każdy członek mógł wyrazić swą intuicyjną ocenę czasopism. Przyniosło to w wyniku listę, która stanowi dobry punkt wyjścia. Następnym krokiem powinno być ustalenie wskaźników dających możliwie dużą obiektywność oceny. Proponuje się przyjąć za podstawę wspomagającą oceny następujące dane.

  1. procedura recenzyjna
  2. poziom i pozycja naukowa publikowanych autorów
  3. zasięg pisma określony wielkością i metodami dystrybucji

    Ad 1. Bywa, że o publikacji decyduje jednoosobowo redaktor naczelny, w innych przypadkach jest to wynik oceny zespołu redakcyjnego, niekiedy powołuje się recenzentów z zewnątrz. Najbardziej gruntowna procedura polega na uzależnieniu publikacji artykułu od opinii znawców danego zagadnienia, którzy formułują ją w odpowiedzi na standardowy kwestionariusz (standardowość ma zapewnić porównywalność); recenzenci pozostają autorowi nie znani, lecz ma on możliwość ustosunkowania się do ich opinii i obrony swego stanowiska. Redakcja czasopisma ubiegającego się o wyróżnioną pozycję powinna by przedstawić stosowane przez nią procedury recenzyjne, co po zebraniu większej liczby danych pozwoliłoby na ranking czasopism w tym aspekcie.

    Ad 2. Niech redakcja kandydująca do wyróznionego miejsca dostarczy wykaz autorów publikujących w jej piśmie w ciągu np. ostatnich trzech lat. Da to przesłanki pomocne w określeniu poziomu pisma i jego zasięgu. Jeśli w jakimś przypadku materiały pochodzą głównie z jednego środowiska, np. jednej uczelni, a w innym od szerokiego grona autorów o uznaniu międzynarodowym, będzie to wskazówką, które pismo umieścić wyżej -- pod danym względem -- na skali ocen.

    Ad 3. Przy obecnej dostępności usług poligraficznych łatwiej jest pismo wydać niż sprzedać lub rozprowadzić inną drogą. Szeroka dystrybucja jest wskaźnikiem zarówno zapotrzebowania jak i wywieranego przez pismo wpływu. Ocena więc pisma zakłada także dane o dystrybucji: ilościowe oraz dotyczące jej sposobu (sprzedaż, wymiana, wysyłka gratis itp).

    Zebraniem powyższych danych powinna się zająć komisja powołana przez Komitet, który na tej podstawie będzie mógł sformułować kryteria i skalę ocen, a następnie zastosować je do konkretnych tytułów. W składzie Komisji powinien się znaleźć w funkcji sekretarza ktoś, kto będzie mógł poświęcić dostatecznie dużo czasu na techniczną stronę zbierania i opracowania danych; mógłby to być ktoś spoza Komitetu, mający dobre rozeznanie w ruchu wydawniczym. Przewodniczyć Komisji powinien członek Komitetu, a w jej skład wchodzić członek Prezydium.

    Witold Marciszewski

    P.S. W sformułowaniu powyższego projektu pomocne było skierowane do Komitetu pismo dra Jana Hartmana, redaktora Principiów, opisujące sposób pracy redakcji i organizację dystrybucji.

Do początku strony