Wystąpienie ma na celu prezentację i dyskusję dwóch radykalnie odmiennych ujęć informacji biologicznej obecnych w piśmiennictwie przedmiotu.
Pierwsze z nich – opatrzone tu mianem genocentrycznego – jest znane od lat 50′ XX wieku i funkcjonuje jako powszechna wykładnia rozumienia terminu „informacja biologiczna”. Jego powstanie związane jest z inspiracjami płynącymi do biologii z matematycznej teorii informacji oraz informatyki, za popularnoć osiągnięta została za sprawą spektakularnych osiągnięć biologii molekularnej i genetyki w II poł. XX wieku. W ujęciu tym ekskluzywnym nośnikiem informacji biologicznej jest gen rozumiany jako fragment DNA/RNA kodujący białko. Tak rozumiane geny stają się, przy pewnej interpretacji, właściwymi podmiotami procesów ewolucji, spychając pozagenetyczne elementy układu ożywionego do roli pomocniczej, za sam układ do roli „wehikułu” mającego za cel zapewnić powielanie materiału genetycznego.
Z tak wąskim rozumieniem pojęcia informacji biologicznej polemizuje rozwijana od początku lat 80′ XX stulecia teoria tzw. „systemów rozwojowych” (DST – Developmental Systems Theory). Traktuje ona materiał genetyczny wyłącznie jako jeden z wielu czynników kształtujących rozwój złożonego systemu fizyko-chemicznego jaki zwyklimy określać mianem „organizmu”. W ujęciu DST geny nie mogą być wyłącznym nośnikiem informacji biologicznej, ponieważ nie jest ona w ogóle precyzyjnie ulokowana („zapisana”/”zakodowana”) w jakimkolwiek fragmencie żywego organizmu. Jest ona własnością systemową, rozproszoną, która jest raczej dynamicznie konstruowana w procesie rozwoju organizmu, aniżeli sztywno zapisana i kopiowana między kolejnymi generacjami.